مجله دلتا

محققان با بررسی داده‌های رصدخانه APOGEE موفق به کشف آثار یک کهکشان فسیل در اعماق کهکشان راه شیری شدند.

​

محققان می‌گویند این کهکشان که Heracles (هرکول) نام دارد، احتمالاً ۱۰ میلیارد سال قبل با کهکشان تازه متولد شده ما برخورد کرده است. کهکشان Heracles تنها ۱۰۰ میلیون ستاره دارد ولی در حدود یک سوم هاله کروی کهکشان راه شیری را تشکیل داده است. به گفته آن‌ها پنهان شدن این کهکشان در اعماق راه شیری سبب شده تاکنون از دید محققان و منجمان مخفی بماند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این کهکشان فسیل می‌خوانید.

​

اخترشناسان این کهکشان فسیل را با بررسی دقیق ساختار شیمیایی و حرکت ده‌ها هزار ستاره کشف کرده‌اند. آن‌ها اضافه می‌کنند که رصد این تعداد ستاره در کهکشان راه شیری بسیار مشکل است چرا که ابرهایی عظیم از غبارهای بین ستاره‌ای در رصد اختلال ایجاد می‌کنند، اما آنها به لطف رصدخانه APOGEE می‌توان ستاره‌های موجود در قلب کهکشان راه شیری را بوسیله نور مادون قرمز نزدیک رصد کردند.

«Danny Horta»، محقق دانشگاه جان مورز لیورپول (Liverpool John Moores University) می‌گوید: «از ده‌ها هزار ستاره‌ای که بررسی کردیم، ساختار شیمیایی و سرعت تنها چند صد ستاره با بقیه متفاوت بود. این ستاره‌ها آنقدر متفاوت بودند که نشان می‌داد به طور حتم از کهکشان دیگری آمده‌اند. با مطالعه دقیق این ستاره‌ها توانستیم موقعیت دقیق و تاریخچه کهکشان فسیل را پیدا کنیم.»

محققان می‌گویند برخورد Heracles با کهکشان راه شیری یکی از رویدادهای بسیار عظیم در تاریخ آن بوده است. آن‌ها معتقدند این برخورد کهکشان راه شیری را در دسته کهکشان‌های خاص قرار داده چون اغلب کهکشان‌های مارپیچی بزرگ مثل راه شیری دوران جوانی آرام تری را تجربه کرده‌اند. محققان می‌گویند: «راه شیری به عنوان خانه کیهانی ما اهمیت ویژه‌ای برای بشر دارد، حال با کشف یک کهکشان فسیل در اعماق آن اهمیتش بیش از پیش افزایش یافته است.»

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر در حوزه نجوم مطلب «روشی برای مشاهده ماده تاریک با تلسکوپ‌های امروزی» را بخوانید.

همچنین بخوانید:

سفر سه ماهه به مریخ با موتور هسته ای جدید

۷ نکته و حقیقت جالب در مورد سیاره مریخ

استخراج مواد معدنی ماه و مریخ با کمک باکتری‌ها

شرط نجات از تغییرات اقلیمی خارج کردن کربن از اتمسفر است

خشک شدن اقیانوس های مریخ با طوفان‌های ویران کننده

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

 از میان صدها پروژه‌ای که برای تولید واکسن و داروی کرونا راه‌اندازی شد، در حال حاضر واکسن‌های فایزر، مدرنا و آکسفورد بیش از همه جلب توجه کرده‌اند اما قیمت هر دوز از واکسن کرونا چه‌قدر است و آیا شهروندان عادی توان پرداخت هزینه آن را دارند؟

​

سه واکسن پیشروی «فایزر»، «مدرنا» و «آکسفورد» به عنوان امیدهای رهایی از بحران کرونا در ماه‌های آتی به بازار عرضه خواهند شد و قیمت‌های مختلفی برای آن‌ها در نظر گرفته شده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا قیمت هر دوز از واکسن کرونا را بررسی می‌کنیم.

واکسن کرونا مدرنا اثربخشی ۹۴.۵ درصدی را در فاز سوم آزمایش‌های بالینی از خود نشان داده است. این واکسن دو مرحله‌ای است و ابتدا یک دوز واکسن به افراد تزریق می‌شود و چندین هفته بعد، دومین دوز نیز تزریق خواهد شد. مدرنا قیمت هر دوز از واکسن خود را بر اساس حجم سفارش بین ۲۵ تا ۳۷ دلار اعلام کرده که از نظر خود شرکت کاملا عادلانه است.

واکسن فایزر هم از نظر تزریق دو مرحله‌ای و نیاز به نگهداری در دمای بسیار سرد شباهت زیادی به مدرنا دارد. این واکسن مبتنی بر mRNA که توسط غول داروسازی آمریکایی «فایزر» و شرکت آلمانی «BioNTech» توسعه پیدا کرده، در فاز سوم آزمایش‌های بالینی بیش از ۹۵ درصد اثربخشی داشته‌ است. فایزر هم قیمت نهایی را منوط به حجم سفارش کرده اما برای سفارش‌های نخست تا ۱۰۰ میلیون واحد، به ازای هر دوز ۱۹.۵ دلار دریافت می‌کند که تقریبا نصف مدرنا است.

​

در نهایت نوبت به واکسن آکسفورد و AstraZeneca به عنوان ارزانترین گزینه می‌رسد. واکسن کرونا آکسفورد توانسته در ۷۰ درصد داوطلبان آنتی‌بادی تولید کند که نسبت به شرکت‌های رقیب یعنی مدرنا و فایزر کمتر است با این حال شواهدی هم وجود دارد که نشان می‌دهد با تکمیل دوز، میزان محافظت ممکن است به ۹۰ درصد هم برسد. علاوه بر این حمل و نقل این واکسن نسبت فایزر و مدرنا به خاطر عدم نیاز به نگهداری در شرایط فوق سرد به مراتب ساده‌تر است.

خوشبختانه AstraZeneca متعهد شده که در زمان بحران کرونا به دنبال درآمدزایی از واکسن خود نباشد. آن‌طور که نشریه «تلگراف» می‌گوید قیمت هر دوز از واکسن کرونا برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا ۳ دلار تمام می‌شود و قرار است برای کشورهای در حال توسعه نیز با هزینه تمام شده عرضه شود که احتمالا بین ۳ تا ۵ دلار خواهد بود.

همچنین بخوانید:

از هر پنج بیمار کووید ۱۹، یک نفر دچار مشکلات روانی می‌شود

تشخیص ابتلا به کرونا توسط هوش مصنوعی MIT

عوارض پوستی طولانی مدت در بعضی از بیماران مبتلا به کرونا

کشف نوع جهش یافته ویروس کرونا در گونه‌ای از راسوها

اسپری بینی که از ابتلا به ویروس کرونا جلوگیری می‌کند

با مجله دانستنی دلتا همراه باشید

اگرچه وزوز گوش مشکل شایعی است، تاکنون سنجه‌ای عینی برای اندازه‌گیری آن در دست نبوده است. بااین‌حال، پژوهشگران استرالیایی به‌تازگی روشی برای این کار پیدا کرده‌اند.

توصیف برخی از تجربیات زندگی دشوار است؛ اما این امر از واقعی‌بودن آن‌ها کم نمی‌کند. در سراسر جهان، ۲۰ درصد افراد دچار زنگ‌زدن خیالی مزمن یا وزوز گوش می‌شوند. این صداها که اغلب زیر هستند، با هیچ محرک صوتی شناخته‌شده‌ای ارتباط ندارند و امروزه تشخیص فقط به تجربیات شخصی گزارش‌شده به‌وسیله‌ی بیماران متکی است. اکنون دانشمندان در استرالیا فکر می‌کنند روشی برای مشاهده‌ ادراک وزوز گوش درون مغز ابداع کرده‌اند که می‌تواند نخستین ابزار بالینی عینی برای اندازه‌گیری وزوز گوش و گامی برای یافتن روش‌هایی برای درمان این وضعیت فراگیر و درمان‌ناپذیر باشد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این روش جدید بخوانید.

در سال‌های اخیر، مطالعات تصویربرداری مغز در انسان‌ها و حیوانات نشان داده‌اند که وزوز گوش با افزایشی در شلیک عصبی و نیز تغییراتی در ارتباطات درون مناطق خاصی از مغز مرتبط است؛ با‌این‌حال، تنها با ظهور فناوری‌ جدید است که به ارزیابی صحیحی براساس این ارتباط نزدیک‌تر شده‌ایم.

طیف‌نگاری کارکردی مادون قرمز نزدیک (fNIRS) ابزاری غیرتهاجمی و قابل‌حمل و تقریبا بی‌صدا است که به دانشمندان امکان می‌دهد تا فعالیت جریان خون مرتبط با صدا در مغز را بهتر از گذشته اندازه‌گیری کنند. در سال ۲۰۱۴، اولین‌بار از fNIRS برای اندازه‌گیری ادراک این صدا در مغز استفاده شد و نتایج نشان‌دهنده‌ افزایش فعالیت جریان خون در قشر شنوایی سمت راست بود. پژوهش‌های بالینی بیشتر با استفاده از این فناوری نشان می‌داد افزایش فعالیت نه‌تنها در قشر شنوایی، بلکه در مناطق غیرشنوایی مجاور مانند قشر پیشانی و برخی از مناطق پردازش بصری نیز رخ می‌دهد.

اخیرا، از فناوری fNIRS حتی برای نشان‌دادن بهبود علائم این مشکل پس از تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای استفاده شده است که به‌عنوان درمانی بالقوه درحال‌توسعه است. در سال ۲۰۱۸، دانشمندان در استرالیا نشان دادند که سیگنال‌های fNIRS در قشر شنوایی هم حضور و هم شدت صداهای خیالی را منعکس می‌کنند که حاکی از روش معتبری برای اندازه‌گیری شدت وزوز گوش است. اکنون، همین پژوهشگران در مطالعه‌ جدید خود سیگنال‌های fNIRS را ثبت کرده‌اند و از الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای دسته‌بندی ۲۵ فرد دچار این مشکل براساس شدت وضعیت آن‌ها استفاده کرده‌اند.

بیماران دچار وزوز گوش درمقایسه ‌با ۲۱ فرد سالم که در گروه کنترل قرار داشتند، ارتباطات بیشتری را بین مناطق گیجگاهی و پیشانی و پس‌سری مغز در حالت استراحت نشان می‌دادند. براساس تجزیه‌و‌تحلیل احتمال، این اطلاعات برای الگوریتم یادگیری ماشین کافی بود تا به‌صورت عینی وزوز را با دقت ۷۸ درصد ارزیابی کند. علاوه‌بر‌این، الگوریتم قادر به تمایز میان شدت‌های وزوز با دقت ۸۷ درصد بود.

مشابه پژوهش قبلی، تصویربرداری نیز نشان‌دهنده‌ی ارتباطات بیشتر در لوب گیجگاهی‌پیشانی بود که به دوره‌ وزوز و فشار صدا ارتباط داده می‌شود و ارتباطات بیشتر در لوب گیجگاهی‌پس‌سری که به‌نوعی با شدت صدا مرتبط است. این امر نشان می‌دهد هم بلندی و هم آزاردهندگی وزوز گوش می‌تواند به‌طور جداگانه در مغز اندازه‌گیری شود.

درحال‌حاضر، وزوز علت شناخته‌شده و درمانی قطعی ندارد و درحالی‌که ابزارهای بسیار مناسبی وجود دارد که می‌تواند در مواردی برای مدیریت علائم استفاده شود، گزینه‌ها محدود هستند و به پژوهش‌های بیشتری نیاز داریم تا به افراد دچار این وضعیت کمک کنیم. در افرای که دچار وزوز شدید گوش هستند، نرخ افسردگی و اضطراب به‌طور غیرعادی چشمگیر است و بلندی صداهای خیالی یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که موجب آزار آن‌ها می‌شود.

اگر بتوانیم از تغییرات نابهنجار مغز برای درک بهتر مکانیسم پشت‌صحنه‌ی وزوز گوش استفاده کنیم، ممکن است در آینده روش بهتری برای درمان آن پیدا کنیم. برای مثال، مشخص نیست چرا وزوز با فعالیت نامتقارن مغز مرتبط است؛ اگرچه می‌تواند به این مسئله مربوط باشد که صداها از کدام سمت بدن درک می‌شوند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کنار گذاشتن ترس و دست‌یابی به روحیه ماجراجویانه» را بخوانید.

مطالعات جدید محققان نشان می‌دهد که یکی از دلایل اصلی از بین رفتن آب در مریخ احتمالاً طوفان‌های شن است. طوفان‌ها سبب ورود آب به قسمت فوقانی جو این سیاره، تجزیه و سپس پخش شدن آن در فضا می‌شوند.

محققان معتقدند مریخ در گذشته بسیار دور اقیانوس‌هایی از آب مایع داشته ولی با گذشت زمان اقیانوس‌های آن خشک شدند. محققان تا مدت‌ها نمی‌دانستند چه عاملی سبب خشک شدن دریاهای مریخ شده است، ولی حالا تحقیقی جدید نشان می‌دهد که طوفان‌های شن احتمالاً نقشی کلیدی در پرتاب آب‌های این سیاره به فضا بازی کرده‌اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره خشک شدن اقیانوس های مریخ خواهید خواند.

محققان برای این تحقیق از داده‌های فضاپیمای MAVEN ناسا استفاده کردند که سال ۲۰۱۴ به منظور مطالعه جو مریخ در مدار آن قرار گرفت. آن‌ها دریافتند که مریخ در طول فصول گرم در حال از دست دادن بخار آب از طریق جو است.

به گفته محققان هوای گرم و همچنین طوفان‌های شن سبب از بین رفتن اقیانوس های مریخ شده‌اند. بادهای بسیار قوی ناشی از طوفان‌های شن سبب اوج گیری بخار آب و ورود آن به اتمسفر می‌شوند. بخار آب پس از وارد شدن به جو در معرض تشعشعات کیهانی قرار می‌گیرد و بعد به اکسیژن و هیدروژن تبدیل و در فضا پخش می‌شود.

«Shane W. Stone» یکی از محققان این تحقیق می‌گوید: «هر چیزی که به قسمت فوقانی اتمسفر (زمین یا مریخ) برسد نابود می‌شود، چون این قسمت از جو در معرض تابش مستقیم تشعشعات مخرب خورشید قرار دارد.»

محققان می‌گویند یکی از طوفان‌های شن که تابستان سال ۲۰۱۸ در مریخ اتفاق افتاد، سبب شد تا ۲۰ برابر آب بیشتری وارد جو این سیاره شود. به گفته آن‌ها مریخ در یک دوره ۴۵ روز به اندازه تقریباً دو سال زمینی آب از دست داده است. محققان می‌گویند یافته‌های این تحقیق به آن‌ها کمک می‌کند تا نرخ از دست رفتن آب را با دقت بیشتری در گذشته و حال مریخ محاسبه کنند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کشف دهانه سه گانه جدید در مریخ» را بخوانید.

گوگل در حال آزمایش سیستم هوش مصنوعی به نام «Project Guideline» است که به افراد کم بینا برای شرکت در مسابقات دو کمک می‌کند. این سیستم می‌خواهد به افراد استقلال بیشتری بدهد.

یک دونده برای استفاده از این سیستم، باید یک گوشی اندرویدی را به یک وسیله شبیه به کمربند که دور کمرش بسته می‌شود، متصل کند. اپ Project Guideline می‌تواند از دوربین گوشی برای راهنمایی فرد در مسیر مسابقه استفاده کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا از عملکرد این هوش مصنوعی برای کمک به دویدن افراد کم بینا می‌خوانید.

زمانی که دونده از خط دور شود، این اپ نشانه‌های صوتی به هدفون‌های القای استخوانی ارسال می‌کند. هرچه دونده بیشتر از خط دور شود، این صدا در یک گوش بیشتر می‌شود. این برنامه برای کار کردن به ارتباط اینترنتی نیاز ندارد و می‌تواند در تعدادی از شرایط نوری و آب و هوایی کارایی خود را حفظ کند.

این غول جستجوی اینترنتی در سال‌های اخیر ویژگی‌هایی برای کمک به افراد کم بینا و نابینا ارائه کرده که از میان آن‌ها می‌توان به چندین مورد اشاره کرد. یکی از آن‌ها، راهنمای دقیق پیاده‌روی گفتاری در گوگل مپس است که به افراد کم بینا کمک می‌کند به صورت مستقل در شهر حرکت کنند.

یکی دیگر از این قابلیت‌ها، هوش مصنوعی کروم است که می‌تواند تصاویر را شناسایی کرده و آن را برای افراد توضیح دهد. اپ «Lookout» در صورت وجود مانع در مسیر افراد، به آن‌ها نشانه صوتی می‌دهد و همچنین اسناد را با صدای بلند می‌خواند.

پیشنهاد مطالعه: محققان به تازگی به کمک هوش مصنوعی الگوریتم توسعه داده ‌اند که خواب بیماران بستری شده در بیمارستان را محقق می‌کند. برای مطالعه بیشتر مطلب «هوش مصنوعی برای کمک به خواب بیماران بستری» را بخوانید.

در حالیکه برخی افراد، بدون ترس برای هر چالش‌ جدیدی در کسب و کار و زندگی آمادگی دارند و آماده ماجراجویی هستند؛ برخی دیگر زندگی تکراری و عادتی را سپری می‌کنند و از هر گونه ماجراجویی می‌ترسند یا از آن فرار می‌کنند؟

قبل از هر چیز باید به تعریف مشترکی از ماجراجویی برسیم. ماجراجو کسی است که آمادگی لازم برای پذیرفتن چالش‌های جدید و خطرهای احتمالی را دارد و از این روحیه ماجراجویانه برای تغییر و تحول در کسب و کار و زندگی شخصی خود استفاده می‌کند. سوال مهم این است که آیا همه می‌توانند روحیه ماجراجویی داشته باشند؟ و سوال دوم اینکه چطور می‌توانیم این روحیه را در خودمان تقویت کنیم؟ در این مطلب از مجله دلتا به این موضوعات پاسخ می‌دهیم.

یکی از عواملی که باعث می‌شود روحیه ماجراجویانه نداشته باشید آن است که به موضوعات جدید اعتماد ندارید. بی‌اعتمادی باعث می‌شود پا پس بکشید. دومین مولفه مهم که باعث می‌شود از ماجراجویی دوری کنید آن است که تحمل خطر کردن را ندارید. هر فعالیتی در زندگی خطرات خاص خودش را دارد. برخی مواقع خطرات اجتماعی، فیزیکی، مالی و حتی خطرات سلامتی شغل و زندگی شخصی ما را در موضوعات مختلف تهدید می‌کند.

برخی افراد تمایلی ندارند وارد حوزه‌هایی شوند که خطر بیشتری برایشان به وجود بیاید و ترجیح می‌دهند ریسک نکنند. اگر چنین روحیه‌ای دارید، نمی‌توانید به ماجراجویی فکر کنید. مثلا فردی که تحمل ریسک مالی ندارد، بهتر است در سرمایه‌گذاری‌های بزرگ وارد نشود.

حال سوال دیگر این است که با وجود همه این موارد، چطور می‌توان روحیه ماجراجویانه را تجربه کرد؟ اگر فرد بسته‌ای هستید و نمی‌توانید برای ورود به کارهای جدید درست تصمیم گیری کنید؛ می‌توانید فرصت بیشتری به خودتان بدهید و در مورد ورود به کار جدید تصمیم گیری کنید.

ممکن است واکنش اولیه شما به هر فعالیت جدیدی منفی باشد. اگر نسبت به این وضعیت آگاهی دارید، این بار به خودتان بیشتر فرصت بدهید و حتی اگر واکنش اولیه‌تان منفی بود، کمی صبر کنید و دوباره فکر کنید. بعد از چند روز، دوباره فرصت کاری جدید را با دقت بررسی کنید. ببینید آیا باز هم نظرتان منفی است؟ زمان دادن به خودتان می‌تواند در این شرایط بسیار کمک کننده باشد.

در مرحله بعد، به انواع خطراتی که دوست ندارید گرفتار آنها شوید توجه کنید. ببینید چه خطری بیشتر از بقیه برایتان نگران کننده است. گاهی عدم آگاهی نسبت به شرایط باعث می‌شود از موضوعات جدید بترسید. سعی کنید اطلاعات خود را بالا ببرید. با بررسی شرایط شاید ترس‌های شما بیهوده باشد.

سعی کنید اطلاعات کافی در مورد کاری که می‌خواهید به آن وارد شوید، جمع آوری کنید ولی این نکته مهم را نیز در نظر داشته باشید که همیشه ممکن است موارد غیر منتظره پیش بیاید و باید برای چنین شرایطی قوی باشید و نترسید.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «پیش‌بینی‌هایی درباره ۱۰ سال آینده» را بخوانید.

براساس تحلیل‌های جدید روی داده‌های تلسکوپ کپلر، بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید در کهکشان راه شیری، میزبان سیارات سکونت پذیر مشابه زمین هستند.

طبق پژوهشی جدید، کهکشان راه شیری پر از سیاره‌های مشابه زمین است که می‌توانند سکونت پذیر باشند. به‌طور میانگین، هر ستاره‌ مشابه خورشید در کهکشان راه شیری می‌تواند بین ۰/۴ تا ۰/۹ سیاره‌ سنگی را در کمربند حیات خود جای دهد. کمربند حیات به محدوده‌ای در مدار ستاره گفته می‌شود که در آن فاصله امکان جاری‌شدن آب مایع روی سیاره وجود دارد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره سیارات سکونت پذیر در مدار ستاره‌های خورشید مانند می‌خوانید.

تقریبا ۷ درصد از ۲۰۰ میلیون ستاره‌ راه شیری را کوتوله‌های نوع G یا ستاره‌های مشابه خورشید تشکیل می‌دهند؛ درنتیجه این ستاره‌ها می‌توانند میزبان‌های کاندید برای سیارات سکونت پذیر مشابه زمین باشند.

گروه بزرگی به‌رهبری استیو برایسون، از مرکز پژوهشی آمس ناسا در کالیفرنیا، رصدهای کپلر را از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ بررسی کردند. این فضاپیما در طول فعالیت خود بیش از ۲،۸۰۰ سیاره‌ فراخورشیدی را کشف کرد که نزدیک به دوسوم آن‌ها دنیاهای فرازمینی شناخته شده هستند. داده‌های کپلر با بررسی دقیق‌تر پژوهشگران رو به گسترش هستند و هزاران سیاره‌ کاندید در انتظار تحلیل‌ها و بررسی‌های بیشتر به‌سر می‌برند.

پژوهشگران از داده‌های یادشده برای تخمین نرخ پیشامد دنیاهای سنگی در کمربند حیات ستاره‌های مشابه خورشید استفاده کردند. آن‌ها سیارات سنگی را سیاره‌هایی با قطر ۰/۵ تا ۱/۵ برابر زمین و ستاره‌های مشابه خورشید را ستاره‌هایی با دمای سطح بین ۴۵۲۷ تا ۶۰۲۷ درجه‌ سانتی‌گراد توصیف کردند. اغلب ستاره‌ها‌ی منطبق با این معیار، کوتوله‌های G و K هستند. کوتوله‌های K کمی ‌کوچکتر از کوتوله‌های G هستند و فراوانی آن‌ها تقریبا دوبرابر است.

کمربند حیات (HZ) هم مفهومی پیچیده‌ است و به قرارگیری سیاره و ضخامت و ترکیب جوی و فعالیت‌ سطحی ستاره میزبان وابسته است. از‌جمله معیارهای دیگر می‌توان به حیات آبی سیاره‌ها اشاره کرد. آب زیرزمینی در این معیارها جایی ندارد و آب باید به‌صورت سطحی و مایع روی سیاره‌ها جریان پیدا کند. درنتیجه، بایرن و تیم او نرخ پیشامد برای کمربند حیات را «خوشبینانه» و «محافظه‌کارانه» محاسبه کردند. در نوع محافظه‌کارانه، ۰/۳۷ تا ۰/۶۰ سیاره به‌ازای هر ستاره و در نوع خوشبینانه، ۰/۵۸ تا ۰/۸۸ سیاره به‌ازای هر ستاره وجود دارد. هر دو محدوده ابهامات زیادی دارند؛ اما فراوانی‌ها نشان می‌دهند برخی سیارات سکونت‌پذیر در نزدیکی زمین هستند. پژوهشگران بررسی جدید اعتقاد دارند: «با ۹۵ درصد اطمینان تخمین می‌زنیم به‌طور میانگین نزدیک‌ترین سیاره‌ کمربند حیات در اطراف ستاره‌های G و K تقریبا ۲۰ سال نوری از ما فاصله دارند و در فاصله‌ ۳۲ سال نوری از خورشید تقریبا چهار سیاره‌ سنگی در کمربند حیات ستاره‌های K و G قرار دارند.»

پژوهش جدید کوتوله‌های سرخ یا کوتوله‌های M را در نظر نگرفته است. این کوتوله‌ها تقریبا سه‌چهارم جمعیت ستاره‌های راه شیری را تشکیل می‌دهند. طبق پژوهشی در سال ۲۰۱۳ روی داده‌های کپلر، تقریبا ۶ درصد از منظومه‌های کوتوله‌ی سرخ در کمربند حیات خود سیاره‌ی شبه‌زمین دارند. یکی از این سیاره‌ها پروکسیما b در اطراف کوتوله‌ سرخ پروکسیما قنطورس است که تنها ۴/۲ سال نوری با زمین فاصله دارد.

سکونت‌پذیری واقعی‌ سیاره‌ها در منظومه‌های کوتوله‌ سرخ هنوز موضوع بحث است؛ زیرا این ستاره‌ها به‌قدری کم‌نور هستند که کمربند حیات آن‌ها در فاصله‌ نزدیکی از آن‌ها قرار دارد. در این مناطق، سیاره‌ها دچار قفل جزر‌و‌مدی می‌شوند و تنها یک سمت آن‌ها در جهت ستاره‌ میزبان قرار دارد. کوتوله‌ها سرخ فعال‌تر از ستاره‌های مشابه خورشید هستند؛ درنتیجه زبانه‌های آن‌ها می‌توانند به‌سرعت جو سیاره‌ها را از بین ببرند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر «بارش سنگ از آسمان سیاره فراخورشیدی» را بخوانید.

در این تکنیک جدید، انرژی فرکانس امواج رادیویی از طریق اعصاب حسی از بروز درد جلوگیری می‌کند و می‌تواند یک راه‌حل جایگزین برای رفع مشکل بیماران باشد. این روش در مطالعات اولیه توانسته تا حد چشمگیری برای مدت زمان طولانی درد بیماران را تسکین دهد. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این روش جدید بخوانید.

داروهای از بین برنده درد مبتنی بر «اپیوئید» یکی از گزینه‌ها برای کاهش درد بیماران مبتلا به آرتروز محسوب می‌شود که روی بافت‌های انعطاف‌‌‌پذیر در بخش پایینی استخوان‌ها تاثیر می‌گذارد که البته خطر اعتیاد به آن‌ها نیز وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکل دانشمندان به سراغ داروهای جایگزین رفته‌اند، اما آن‌ها نیز محدودیت‌های مخصوص به خود را دارند و پس از مدتی بدن بیمار کمتر به آن‌ها واکنش نشان می‌دهد.

این رویکرد باعث کاهش سرعت انتقال سیگنال‌های درد به مغز می‌شود و سال گذشته میلادی گونزالس به همراه تیم خود یک تحقیق دیگر با تکنیک مشابهی برای تسکین درد در بیماران مبتلا به آرتروز زانو انجام دادند. حالا دانشمندان روی آرتروز شانه و مفصل لگن تمرکز کرده‌اند و ۲۳ بیمار که به تزریق استروئید پاسخ نداده بودند را مورد درمان قرار دادند.

این بیماران درمان جدید را تجربه کردند و سه ماه پس از آن، در زمینه‌های مختلف مربوط به میزان درد و همچنین عملکرد مفصل مورد بررسی قرار گرفتند که مشخص شد میزان درد به شکل قابل توجهی کاهش پیدا کرده و همچنین عملکرد آن‌ها افزایش داشته است.

طبق اعلام گونزالس، میزان درد شانه این افراد تا ۸۵ درصد کاهش داشته و عملکرد آن‌ها نیز ۷۴ درصد افزایش پیدا کرده. در زمینه آرتروز لگن نیز تا ۷۰ درصد درد کمتر شده و عملکرد نیز تقریبا ۶۶ درصد افزایش داشته است.

این روش درمانی می‌تواند در آینده برای بیمارانی که بدن آن‌ها به داروهای تسکین درد واکنش نشان نمی‌دهد و همچنین علاقه‌ای به جراحی ندارند، مفید واقع شود، هرچند برای استفاده عمومی از آن به تحقیقات بیشتری نیاز است.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر «معکوس سازی روند پیری در انسان» را بخوانید.

مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد اگر بخواهیم به سکونت‌پذیر‌بودن زمین امیدوار باشیم، از حالا باید کربن را از اتمسفر خارج کنیم.

به‌تازگی پژوهشی جدید منتشر شده است که در آن اثر سناریوهای مختلف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای روی اقلیم زمین در فاصله‌ی سال‌های ۱۸۵۰ تا ۲۵۰۰ مدل‌سازی شده است. این یافته‌ی پژوهش جدیدی است که به‌تازگی در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است. براساس این مدل‌سازی، حتی اگر امسال انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر برسد، دمای زمین در سال ۲۵۰۰، ۳ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از دمای سال ۱۸۵۰ خواهد بود. دلیل این مسئله آن است که تغییرات اقلیمی چرخه‌ای معیوب و خودنگه‌دار است: وقتی لایه‌ منجمد خاک ذوب می‌شود، گازهای گلخانه‌ای بیشتری مانند متان و کربن‌دی‌اکسید را آزاد می‌کند که موجب تداوم گرمایش در طول زمان می‌شوند. راندرز گفت برای متوقف‌کردن این چرخه باید کربن‌دی‌اکسید را از اتمسفر بیرون بکشیم. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره خارج کردن کربن از اتمسفر می‌خوانید.

رآکتورهای زیستی پر از جلبک‌های سبز که کربن‌دی‌اکسید را مصرف می‌کند، یکی از راه‌های خارج کردن کربن از اتمسفر هستند.

خارج کردن کربن از اتمسفر

توافق‌نامه‌ اقلیمی پاریس به‌‌منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد شد که در آن، کشورهای مختلف متعهد شدند که با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، از افزایش دمای زمین تا بیش از ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد تا سال ۲۱۰۰ جلوگیری کنند. بااین‌حال، حتی اگر تمامی انتشارات تا سال ۲۱۰۰ متوقف شود، طبق مدل راندرز، سطح آب دریا در سال ۲۵۰۰ حدود سه متر بیشتر از سطح آب دریا در سال ۱۸۵۰ خواهد بود.

درحال‌حاضر، دمای زمین در مسیر عبور از اهداف توافق‌نامه‌ پاریس قرار دارد. سال گذشته، گرم‌ترین سال ثبت‌شده ازنظر دمای سطح و گرم‌ترین سال اقیانوس‌ها بود. ذوب یخ‌های قطبی سطح آب دریا را تا سال ۲۱۰۰ حدود ۹۰ سانتی‌متر افزایش خواهد داد و آوارگی صدها میلیون نفر را به‌دنبال خواهد داشت.

مطالعه‌ جدید نشان داد برای جلوگیری از گرمایش بیشتر پس توقف انتشارات، حداقل ۳۳ گیگاتن (۳۶/۵ میلیارد تن) کربن‌دی‌اکسید باید هرساله از اتمسفر خارج شود که تقریبا معادل کل مقدار کربن‌دی‌اکسیدی است که صنعت سوخت‌های فسیلی در سال ۲۰۱۸ وارد اتمسفر کرد (۳۶ گیگاتن).

نیروگاه‌هایی در آمریکا و کانادا و سوئیس استفاده از فناوری‌های CCS را برای کاهش انتشارات خود آغاز کرده‌اند. براساس مرکز راه‌حل‌های انرژی و اقلیمی، درمجموع ۲۱ پروژه‌ی بزرگ تجاری گرفتن کربن در سراسر جهان در حال فعالیت و ۲۲ پروژه نیز درحال‌توسعه است. این پروژه‌ها معمولا کربن را در اعماق زمین در میدان‌های نفتی و گازی تخلیه‌شده یا در مخازن رآکتور زیستی پر از جلبک مصرف‌کننده‌ کربن‌دی‌اکسید را ذخیره می‌کنند.

جوانب مثبت و منفی مهندسی زمین

خارج کردن کربن از اتمسفر به‌عنوان شکل ایمن و کارآمد مهندسی زمین در حال پذیرفته‌شدن است. دانشمندان و سیاست‌گذاران این رویکرد و دیگر مداخلات اقلیمی را به‌طور یکسان تبلیغ می‌کنند. بااین‌حال، بیشتر پیشنهادهای دست‌کاری اقلیمی بسیار خطرناک‌تر از CCS هستند. برای مثال، مهندسی زمین خورشیدی را در نظر بگیرید که شامل تزریق آئروسل‌ها به هوا برای بازتاباندن نور خورشید به فضا می‌شود. بیشتر مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند که اثرهای مهندسی زمین خورشیدی در یک منطقه باقی نخواهد ماند. اگر کشوری تصمیم بگیرد که به‌طورمستقل به چنین اقداماتی دست بزند، احتمالا اثرهای متفاوت و پیش‌بینی‌نشدنی در نقاط دیگر جهان دیده خواهد شد.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «عامل انقراض انسان اولیه احتمالا تغییرات اقلیمی بوده است» را بخوانید.

مریخ در عمر ۴.۶ میلیارد ساله خود با سیارک‌ها و دنباله‌دارهای زیادی برخورد کرده و اخیرا یک دهانه سه‌گانه جدید در مریخ کشف شده است.

روی سطح مریخ بیش از ۴۳ هزار دهانه با ابعاد بزرگ‌تر از ۵ کیلومتر به چشم می‌خورد و برخی از مناطق باستانی با ضربات بیشتری مواجه شده‌اند. در ارتفاعات باستانی این سیاره سرخ به نام «Noachis Terra» که نزدیک به ۴ میلیارد سال پیش برخوردهای سهمگینی را تجربه کرده، اخترشناسان یک دهانه سه گانه پیدا کرده‌اند که از سه حوضه تشکیل شده و با یکدیگر تداخل دارند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این دهانه سه گانه جدید در مریخ می‌خوانید.

این دهانه نسبت به سایر دهانه‌ها ابعاد نسبتا کوچکتری دارد به گونه‌ای که ابعاد کوچکترین و بزرگترین آن‌ها به ترتیب به ۲۸ و ۴۵ کیلومتر می‌رسد. پهنای برخی از دهانه‌های موجود در این منطقه به ۱۴۰ کیلومتر می‌رسد. در حال حاضر نمی‌دانیم این دهانه چگونه شکل گرفته و شاید یک برخورد مسئول چنین موضوعی باشد.

برخی محققان از این موضوع خبر می‌دهند که دهانه‌های دوگانه به علت سیارک‌های دوگانه ایجاد شده‌اند یا اینکه یک جسم سنگی در تماس با سطح باعث شکل‌گیری این دهانه‌ها شده‌اند. تصور می‌شود که تنها حدود ۲ درصد از کل سیارک‌ها دارای دو یا چندین بدنه باشند که البته به معنای آن نیست که نمی‌توانند روی سطح سیاره‌ها تاثیر بگذارند.

در صورتی که این جسم ۴ میلیارد سال پیش با ورود به اتمسفر مریخ به سه قطعه تقسیم شده باشد، یعنی این سیاره سرخ در گذشته اتمسفر سخت‌تری نسبت به امروز داشته و می‌تواند نشان‌دهنده رطوبت و گرما نیز باشد.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «ناسا در آستانه راه‌اندازی اولین شبکه هواشناسی روی مریخ است» را بخوانید.